Η εμπειρία της βιολογικά κατάλληλης διατροφής μέσα από τα μάτια και τη μύτη ενός αξιαγάπητου Λαμπραντόρ με φοβερή αίσθηση του χιούμορ.
My name is Kain, Kain Labrador
Σαν σήμερα πριν 4 χρόνια έγινα μέρος αυτού του κόσμου, ήταν αρκετά περίεργα στην αρχή, πολύ στριμωγμένα βρε παιδιά, άσε που είχα άλλες 6 αδελφές, γυναίκες… καταλαβαίνεται όλη μέρα μουρμούρα και κλάμα, και περνούσαν οι μέρες και όλο παίζαμε και τρώγαμε και όλη μέρα ερχόταν άνθρωποι και μας έβλεπαν και τσίριζαν μέσα στα αυτιά μας και εμείς αναρωτιόμασταν τι παράξενα που φέρονται αυτοί με τα 2 πόδια.. μα καλά πως μπορούν και περπατάνε ?? Αυτό δε το έχω καταλάβει ακόμα και σήμερα, έχουν πολύ πλάκα εδώ που τα λέμε αλλά τι να κάνουμε, ο καθένας με τα ελαττώματα του δε μπορούμε να είμαστε όλοι τέλειοι 😛
Χμμ ξεχάστηκα και μακρηγορώ, συγγνώμη το παθαίνω αυτό όταν έχω τρακ..
Πέρασαν που λέτε οι μέρες και με πήγαν σε μια κοπέλα, έμοιαζε λίγο με τη μαμά μου , ήταν και εκείνη ξανθιά και όλη μέρα με είχε αγκαλιά και με τάιζε… πολύ φαγητό βρε παιδιά θα με έσκαγε η καημένη αλλά δεν ήξερε, να πω την αλήθεια πολλά χρόνια έκανε να μάθει, ενώ μου έπαιρνε ακριβοπληρωμένες και πολύ διαφημισμένες τροφές ε δεν ήταν και ότι καλύτερο.. συγγνώμη μαμά αλλά αυτή είναι η αλήθεια….
Και ήρθε εκείνη η αξέχαστη μέρα.. ήρθε ο νεαρός που μου φέρνει αυτά τα λαχταριστά αυτιά γουρουνιών και τις λιχουδιές μου και τι να δω??
η μάλλον τι να μυρίσω?? Η μύτη μου έκανε πάρτι, η ουρά μου κόντευε να ξεκολλήσει… ο σκυλουλι μου νέα τροφή? Μα καλά πως γίνεται να είναι αεροστεγώς κλεισμένη και έμενα να μου τρέχουν τα σάλια??
Η μαμά άρχισε να διαβάζει και να μετράει, ζύγιζε ξανά ζύγιζε και επιτέλους αυτές οι λαχταριστές κροκέτες στο πιάτο μου..
Πέρασαν 15 δευτερόλεπτα και δεν υπήρχαν…. Η μαμά μου με κοίταζε σα να με έβλεπε πρώτη φορά και έχω έβλεπα το πιάτο μου και έλεγα μα θέλω κι άλλο, γιατί δε μου βάζει κι άλλο?? Πριν είχα όλη μέρα φαγητό στο πιάτο και μου έλεγε πως όταν τρώω είμαι όμορφος και πως αν δε φάω θα έρθει ο Κουστω ( φίλος Λαμπραντόρ, αφήστε μου τρώει τα πάντα όταν είμαστε μαζί, μεγάλος μπελάς ), τώρα δε θα μου βάλει να δει πως όταν τρώω είμαι όμορφος :/
μετά από λίγες ώρες …ωχ ωχ κάτι γίνεται στο στομάχι μου, παναγία μου η κοιλίτσα μου έχει δυναμητακια, Μαμαααααααααα τουαλέτα pleaseee δε προλαβαίνω σου λεωωω
η μαμά μου με έβγαλε κ μου είπε να μην ανησυχώ θα περάσει σε 2 ή 3 μέρες και όντως έτσι έγινε και τώρα τρώω μόνο από αυτό το λαχταριστό φαγητό που όταν μια φορά μου έβαζε διάβασα ότι το λένε Acana Light & fit αναρωτήθηκα βεβαία γιατί αυτή?? Αλλά άκουσα που μιλούσε στο τηλέφωνο με τη Νεκταρία από τη Κόμπα (να ναι καλά εκεί που είναι, Νεκταρία αν σε δω ποτέ να είσαι σίγουρη θα πέσει πολύ αγκαλιά και φιλί)
πως επειδή μετά τη στείρωση ήμουν κάπως χοντρούλης αυτή είναι η σωστή τροφή για έμενα 😉
Όλα που λέτε κυλούσαν πολύ καλά μέχρι που μια μέρα άρχισαν όλοι να βγάζουν περίεργες κραυγές… αχχ!! Πουφ!! Ωχ! Αμάν ρε καιν και εγώ δεν ήξερα τι έκανα, αλήθεια σας λέω κάτι περίεργο γινόταν εκεί κάτω από την ουρά μου, κάθε μίση ώρα περίπου φυσούσε κάτι σαν αέρας και όλο φώναζαν και όλο κρατούσαν τη μύτη τους και όλο άνοιγαν τις πόρτες και εγώ κοιτούσα την ουρά μου και αναρωτιόμουν τι κάνεις ?? γιατί φυσάς αυτόν το περίεργο αέρα και όλοι τρέχουν προς τα έξω??
Ακόμα απάντηση δεν έχω πάρει εύχομαι όμως να περάσει και αυτό όπως έφυγαν και τα δυναμητακια γιατί η μαμά μου λέει πως θα μου βάλει φελό !!!
Αυτή είναι η δική μου ιστορία..όσο σύντομα μπορούσα να σας τη πω..συγγνώμη αν φλυάρησα…. Φιλακιααααα
